- Szczegóły
- Administrator ZSP
- Kategoria: O SZKOLE
- Odsłony: 987
Puszcza Zielona zwana również Zagajnicą na początku XVIII wieku rozciągała się na obszarze dwóch tysięcy kilometrów kwadratowych z zaludnieniem szacowanym na około dziesięciu tysięcy mieszkaoców plus. Nie ma wiarygodnego spisu czy oceny z uzasadnieniem wielkości jej zaludnienia. W tych czasach zaczęto dopiero używad nazewnictwa Kurpie od noszonego przez nich obuwia z łyka. Opinia powszechna niedostępny lud, wręcz uważany za dzikich trudniących się bartnictwem, łowiectwem wśród nich także smolarze i drwale. W tym okresie zaczynały powstawad osady puszczaoskie, a największą z nich to Myszyniec z jedynym kościołem prowadzonym przez jezuitów z Łomży. Teren dziki wśród ogromnych borów z mokradłami i Torfowiskami z ludnością niechętną do wszelkiej władzy. Dotrzed do nich można było tylko podczas zimy kiedy wszystko zamarzało. Ale i tak niewielu było odważnych, żeby zapuszczad się w ostępy ich puszczy. Z Puszczą Zieloną graniczył bór Czerwony należący do rewiru łomżyoskiego, uważanego za jeden z najbogatszych w Królestwie, a posiadanie jego starostwa pozostawało łakomym kęskiem dla magnaterii. Panem i władcą w pierwszej połowie XVIII wieku tej części Królestwa był kanclerz wielki koronny Jan Szembek z rodowodem mieszczucha krakowskiego. W jego też posiadaniu była Puszcza Zielona która dostarczała w obfitości drzewa, miodu z wieloma innymi leśnymi płodami. Południowa Ziemia ostrołęcka i łomżyoska była przeludniona, mieszkało tam 30-40 osób na 1 kilometrze kwadratowym bardzo licznie składającej się, jak niektórzy piszą, z drobnej butnej szlachty. Nic podobnego nieznanym było w Królestwie, 40 % ludności łomżyoskiej stanowiła drobna szlachta posiadająca zaledwie 16% całej ziemi. Służba paoszczyźniana stanowiła blisko 50% niewolniczej ludności. Wśród której występowało liczne zbiegostwo do wojska pruskiego. Na taki werbunek zezwalał traktat welawsko-bydgoski z 1657 roku. Na domiar tego na teren Polski wkraczały całe prusactwa oddziały wojska i porywały młodych rosłych mężczyzn.
- Szczegóły
- Administrator ZSP
- Kategoria: O SZKOLE
- Odsłony: 1196
Nadanie imienia Strzelców Kurpiowskich Technikum i Liceum Ogólnokształcącemu w Zespole Szkół Powiatowych w Kadzidle.
Słowami: „Przyszłość lepszą budować, a z przeszłości brać siły” kierowaliśmy się podczas poszukiwania patrona. Słowa Adama Chętnika przyświecały uroczystości, która odbyła się w Zespole Szkół Powiatowych w Kadzidle 12 kwietnia 2018 r. Ten dzień na długo pozostanie w pamięci uczniów, nauczycieli i przybyłych gości jako jeden z najważniejszych. Ksiądz Biskup Janusz Stepnowski poświęcił tablicę pamiątkową znajdującą się na holu, a później przewodniczył Mszy Świętej, podczas której został poświęcony sztandar Zespołu Szkół Powiatowych w Kadzidle wykonany ręcznie przez siostrę zakonną Barbarę Kołodziejczyk ze Zgromadzenia Sióstr w Zarębach Kościelnych. Eucharystię swoim śpiewem wzbogaciła zaprzyjaźniona schola Roch&Roll z Białegostoku. Przedstawiciele uczniów, nauczycieli i rodziców, a wraz z nimi cała społeczność szkolna złożyli ślubowanie, którego słowami potwierdzili, że będą służyć ojczyźnie rzetelną nauką, pracą i wzorowym zachowaniem, będą wierni ideałom Strzelców Kurpiowskich, będą kierowali się w życiu odpowiedzialnością, szacunkiem i zrozumieniem, będą dbali o sztandar szkoły – symbol najwyższych wartości, wiary, honoru i patriotyzmu.
Po Mszy Świętej uczniowie technikum poprzez część artystyczną przenieśli wszystkich zgromadzonych w czasie. Każdy miał okazję przypomnieć sobie, jak powstał świat, a wraz z nim rozwijał się człowiek oraz ponadczasowe wartości, które towarzyszyły patronowi i są tak samo ważne dla nas dzisiaj. Po przedstawieniu przyszedł czas na zabranie głosu przez szanownych gości i podziękowania.
- Szczegóły
- Administrator ZSP
- Kategoria: O SZKOLE
- Odsłony: 1739
Pierwszy oddział tej szkoły rozpoczął naukę 1 listopada 1959 roku. Była to dwuletnia Szkoła Przysposobienia Rolniczego. Do klasy Pierwszej zapisano 20-tu uczniów. Grono nauczycielskie składało się wtedy z czterech osób. Byli to: Regina Patyra, Janina Bartkiewicz, Janina Sówka i Marian Lechmański. Pani Regina Patyra, Kierownik Szkoły Podstawowej w Kadzidle, zostaje jednocześnie pierwszym kierownikiem Szkoły Przysposobienia Rolniczego. W tym czasie szkoła podstawowa i rolnicza mieściły się w baraku „za torami”.
W roku 10960/61 następuje zmiana na stanowisku kierownika szkoły, zostaje nim Józef Podbielski. Nadal jednak łączy on funkcję kierownika szkoły podstawowej i rolniczej. Podobnie jak w roku ubiegłym występują trudności z naborem uczniów. Zajęcia szkolne początkowo ograniczają się do podawania „suchych” informacji, zostają wzbogacone o praktyczną naukę: szycia i gotowania dla dziewcząt, stolarstwa dla chłopców. Program nauczania zostaje rozszerzony o nowe przedmioty: mechanizacja rolnictwa, geografia gospodarcza wiadomości o Polsce i świecie współczesnym. Na działce szkolnej zostają założone poletka demonstracyjne na których uczniowie uczą się nowoczesnych technologii uprawy roślin. W 1961 roku pierwsi absolwenci otrzymują świadectwa ukończenia SPR.
W roku szkolnym 1961/62 wysiłek nauczycieli zaczyna przynosić efekty: poprawia się nabór do szkoły, przybywa więcej pomocy naukowych, frekwencja na zajęciach znacznie się poprawia. Uczniowie pierwszej klasy prowadzą poletka doświadczalne w swoich gospodarstwach. Uczniowie pod okiem nauczycieli zagospodarowują działkę szkolną. Ogromnym wyróżnienie dla szkoły jest zorganizowanie konferencji nauczycieli zawodu i kierowników SPR z powiatu ostrołęckiego.
Przed końcem roku szkolnego zostaje zorganizowana pierwsza dla uczniów wycieczka do Szczecina. Na uroczyste zakończenie roku szkolnego zgromadziły się władze gromadzkie i powiatowe. Atrakcją uroczystości stała się wystawa plonów roślin rolniczych uzyskanych przez uczniów na poletkach doświadczalnych oraz zabawa taneczna.
W roku szkolnym 1962/63 zostaje rozdzielona funkcja kierownika Szkoły Podstawowej i Szkoły Przysposobienia Rolniczego. Pierwszym samodzielnym kierownikiem SPR zostaje Marian Lechmański, jednak szkoła nadal korzysta ze wspólnej bazy lokalowej. We wrześniu 1965 roku Szkoła Podstawowa przenosi się do nowego budynku szkolnego, a na jej miejsce wprowadza się przedszkole.
W roku szkolnym 1965/66 szkoła zmienia nazwę z SPR na Zasadniczą Szkołę Rolniczą. Uroczystość rozpoczęcia roku szkolnego po raz pierwszy odbywa się 1 września, a nie 1 listopada.
W roku szkolnym 1969/70 kierownik Szkoły Rolniczej Marian Lechmański przechodzi do pracy w Wydziale Oświaty i Kultury Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Ostrołęce. Dyrektorem Zasadniczej Szkoły Rolniczej zostaje Janusz Kolesiński, który pełni tę funkcję aż do chwili odejścia na emeryturę tj. do 1985r.
W 1970 zostaje zorganizowana pierwsza klasa Szkoły Przysposobienia do Zawodu Rolnika. Przyjmowanie są do niej uczniowie po sześciu klasach szkoły podstawowej.
W 1970 szkoła otrzymuje pierwszy ciągnik typu URSUS C-325, przekazany przez Powiatowy Związek Kółek Rolniczych. Od 1972 roku do programu zostaje wprowadzona nauka jazdy ciągnikiem. Dzięki temu uczniowie mają szansę zdobycia prawa jazdy.
W roku szkolnym 1976/77 powstają jeszcze: Trzyletnie Wieczorowe Technikum Rolnicze (2 klasy: 48 i 50 słuchaczy), Trzyletnie Zaoczne Technikum Rolnicze(52 słuchaczy), Średnie Studium Zawodowe o profilu rolniczym (33 uczniów). Klasa pierwsza ZSR również była bardzo liczna: 48 uczniów. Szkoła nie mogła pomieścić jednocześnie tak dużej liczby uczniówi słuchaczy, więc uroczystość rozpoczęcia roku szkolnego odbyła się w Sali widowiskowej Spółdzielni Rękodzieła Ludowego „Kurpanika”. W szkole są tylko 4 sale lekcyjne, więc część zajęć odbywa się w nowym budynku Szkoły Podstawowej.
W roku 1979 zostaje zorganizowana pierwsza studniówka, która podobnie zresztą jak egzaminy maturalnej obywa się w Szkole Podstawowej. W czerwcu 1979 r. pierwsi absolwenci Technikum Rolniczego i Średniego Studium Zawodowego opuszczają szkołę.
W 19891 r. absolwent naszej szkoły Andrzej Zglejc jako pierwszy rozpoczyna studia na Wydziale Leśnictwa.
Od 1985 roku funkcję dyrektora Szkoły Rolniczej obejmuje mgr inż. Hanna Sokołowska, nauczyciel Zespołu Szkół Rolniczych w Ostrołęce.
W roku szkolnym 1990/91 powstaje Liceum Zawodowe.
Warunki lokalowe są złe, brakuje sal, pomocy dydaktycznych. Pani dyrektor czyni starania by poprawić bazę dydaktyczną szkoły.
Dyrektor Hanna Sokołowska doprowadza do powstania Społecznego Komitetu Budowy Szkoły Rolniczej i zostaje jego przewodniczącą.
Komitet Budowy Szkoły gromadzi społeczne środki finansowe i 19 grudnia 1990r. zleca Przedsiębiorstwu Projektowo-Usługowemu POZPROJEKT w Poznaniu wykonanie dokumentacji techniczno-kosztorysowej szkoły.
3 września 1992 roku rozpoczyna się budowa szkoły.
W roku szkolnym 1990/91 w szkole wznowiono naukę religii. Szkoła wzbogaca się w nowe pomoce dydaktyczne: ciągnik, przyczepę ciągnikową, narzędzia uprawowe, telewizor kolorowy, magnetowid, kamerę kserokopiarkę, stroje kurpiowskie i instrumenty muzyczne. Szkołą wydzierżawia cztery pomieszczenia w budynku GS w których powstają pracownie żywienia, kroju i szycia, higieny i urządzania domu, biblioteka.
W roku szkolnym 1991/92 wprowadzono naukę języka niemieckiego, a od wrzęśnia 1993 r. naukę języka angielskiego.
W 1993 roku szkoła otrzymała samochód osobowy marki „Polonez”, a w 1995 samochód marki „NYSA”. Od 1995 roku oprócz nauki jazdy ciągnikiem do programu nauczania zostaje wprowadzona nauka jazdy samochodem.
W laatch1993-95 działają następujące koła zainteresowań: gazetka szkolna, szkolny teatr poezji „Fakt-94”, zespół muzyczny, chór, zespół taneczny.
3 kwietnia 1995r. – nagle, w drodze do szkoły, umiera dyrektor Hanna Sokołowska. Tymczasowe obowiązki dyrektora pełni dr Jerzy Ponikiewski- kierownik kształcenia praktycznego.
22 czerwca 1995r. – dyrektorem szkoły została Apolonia Dymerska – dotychczasowy długoletni nauczyciel tej szkoły. Budowa nowego budynku szkoły wkracza w końcową fazę realizacji. W prace wykończeniowe włączają się nauczyciele i uczniowie.
